Göçmen kökenli aileler neden yardım etmiyor?
İki arkadaşla buluştuk.
Farklı gün ve saatlerde.
İkisi de anaokullarında Aile Birliği Başkanı.
Biri göçmen kökenli, diğeri değil.
Farklı eyaletlerde yaşıyorlar.
İkisinden de aynı cümleyi duydum.
Şöyle dediler:
“Göçmen kökenli aileler anaokullarında yok sanki.”
Göçmen kökenli Aile Birliği Başkanı anlatıyor:
“Toplantı yapıyoruz. İçlerinde tek göçmen kökenli olan benim. Görev paylaşımı yapıyoruz, yardım eden de, Waffel yapan da Alman aileler. Diğer aileler ortada yok”
Diğer arkadaş ise şöyle diyor:
“Anaokulunda ailelerin büyük bir kısmı göçmen kökenli ama Aile Birliğinde herkes Alman. Bazı mektupları farklı dillere tercüme etmek istiyoruz. Almanca bilen göçmen kökenli ailelerden bile yardım alamıyoruz.”
Problem senelerdir aynı.
Enteresan olan, anaokullarında Almanca bilen ailelerin artmasıyla birlikte bu sorunun çözülememiş olması.
Demek ki sorun senelerdir anlatıldığı gibi “dil engeli” değil.
Gerçekten engel dil olsaydı, bizim annelerimiz de takılmış olması gerekmiyor muydu bu engele?
Annem bizim anaokulunda düzenlenen bütün aktivitelere, satışlara katılır, standda durur, anaokulunun bağlı olduğu kilisedeki programlara bile katılırdı. Giyim tarzı (pardesü ve başörtüsü) bile engel olmamış sosyal ilişkilerine. Seneler sonra anaokulları öğretmenleriyle markette bile karşılaşsa muhabbet etmeye çalışırdı. Senelerce bize anaokulunda yapılan faaliyetleri ve bize karşı olan ilgilerini anlattı. Öğretmenlerin isimlerini unutmadı. Vefat edenlerden de haberdar oldu. Hala hayırla yad eder anaokulumuzu.
Arkadaş “Göçmen kökenli aileler sence neden yardım etmiyor?” dedi.
Gözlemlediğim göçmen kökenli ailelerden bahsettim biraz arkadaşa.
Öncelikle Aile Birliği Başkanı olan göçmen kökenli arkadaşımdan, onun gibi anaokullarına büyük katkısı olan arkadaşlarımdan bahsettim.
“Ama” dedim.
“Bazı aileler için önemli olan anaokullarındaki faaliyetler değil, çocuklarının 8-16 arası evde olmaması. Bu aileleri unut.”
“Bazı aileler o kadar yoğun ki (!) asla anaokullarındaki etkinliklere vakitleri yok. Bu aileleri de unut.”
“Bazı aileler sadece şikayet edilecek bir konu olduğunda çıkar ortaya. Onları da unut.”
Sonra ulaşabilecekleri ailelerden bahsettim.
Belki de problem ailelerin yardım etmiyor olması değil, onlara bu imkanın tanınmıyor olmasıydı.
Anaokullarındaki gruplaşmalardı belki de engel olan.
Grupların yeni insanlara kapılarını açmıyor olmasıydı.
Kimseyi tanımayan annelerin birbirini senelerdir tanıyan ailelerin arasına giremiyor olmasıydı.
Farklılıklara olan itici muamelelerdi belki de.
Belki de başörtülü bir anne yardım etmek istemediği için değil, gördüğü itici muameleyi ikinci kez görmek istemediği için gelmiyordu.
“Bazen insanların bakışları yetiyor kendini kötü hissetmek için” dedim.
Belki de var olamıyordu o anne o ortamda.
Belki de görmüyorlardı.
“Aile Birliğinde olduğu halde selam vermeyen, silik davranan anneler var anaokullarında” dedim.
Anlattım da anlattım şahit olduğum olayları.
Büyük bir ilgiyle dinledi.
Yine de merak ediyorum.
Sizce neden yardım etmiyor göçmen kökenli aileler anaokullarında?
4 thoughts on “Göçmen kökenli aileler neden yardım etmiyor?”
Merhaba Betül Hanım,
Çok önemli bir noktaya değinmişsiniz yine. Ben ayrıca aidiyet duygusundaki yetersizlik olarak da okuyorum bu sorunu. Nesillere yenileri eklenmesine rağmen aidiyet duygusu olması gereken seviyedeki bir hassasiyete ulaşamamış bence.
Kolaylıklar diliyorum
Bende burdan tecrübelerimi paylaşmak isterim dilim döndüğünce. Burda ‘da Araplar pek İspanyollar ile sosyalleşmiyorlar. Okulda veli toplantısına azınlık katılıyor ben çoğu konuyu anlamasamda ya ben ya eşim mutlaka katılır. Okul aile birliği yardım fonunda pek Müslüman yardım etmiyor o parada okul için harcanıyor genelde. Yapılan kutlama vs tek Müslüman genelde ben oluyorum. Okulda simdiye kadar bir ayrımcılığa rastlamadim. Hatta bazı programlarda arapca bile yazıyorlar bazi kelimeleri. arkadaş (İspanyol) onlarla devamlı oturup kahve içtiğimde şunu demişti: ” senin eşin sana nasıl izin verdi dışarıda kahve içmeye”? Meğer onların zihninde Müslüman kadın bunu yapamaz. Sonrada alıştılar bana.. bize. Arap arkadaşla kahve içmek istesem dışarıda terasda değil içeride oturmak istiyor ayıp diyor… yani konuyu okula geri getirmek istiyorum onlar kendileri istemiyor çoğu şeyi gerek görmüyorlar… aralarında gruplasiyorlar.
Benim annemde babamda gitmezdi veli toplantılarına sonradan ben gittim hem kardeslerimin toplantısı olunca. Onların bahanesi dil sorunuydu… biraz uzun oldu inşallah konudan sapmamışımdır
Cok güzel bir konuyu ele almışsın, sadece ana okullarinda degil, ilk okul, orta ve lise de de ayni durumla karsi karsiya kaliyoruz maalesef. Ya cok aktifler yada hic yoklar gibi bir durum söz konusu.
Göçmen kökenli cok genel bir kavram. Bence sosyal statü ve eğitime bakış acisi ile ilgili tamamen.
Eğitim göçmen kökenliler icin de her gün daha fazla önem kazansa da, ailelerin cocuklarinin egitimindeki önemini veya görünür olunmasını kavrayamayan bir sürü ebeveyn var.
Bizim anne babarimizin dil problemleri vardi ama her veli toplantisina katilirlardi, her program, her senlikle olurlardi. Belki de dil probleminden dolayi bunu yapma geregi hissettiler, en azindan bu sekilde görünür olmayi tercih ettiler. Anlamasalar da, konusmalara dahil olamasalar da.
Ama suan dil problemini bir cok aile halleti, bunun getirdigi bir rahatlik olabilir. Okul/ öğretmen ile görüşme ihtiyaçlarını birebirde halledebiliyorlar. Genel bir programda bulunmak onlar icin cokta zaruri görünmüyor gibi.
Ben hep soruyorum kendime, 3 sene sinif ögretmeni oldugum bir öğrencinin velisi 6 veli toplantisina katilmadi. Hic mi okulda olup bitenler ilgilendirmiyor? Hayir. Gercekten de ilgi duymuyor. Ama ne zaman kötü bir not, kötü bir davranis sergileniyor, veli hemen baglantiya geciyor. Bu cok daha farkli bir okula bakis. Zaten ben istedigimde öğretmen ile görüşüyorum.
Birde farkli bir bakis acisini Ref de kazanmıştım, beni cok sasirtmisti.
Seminerleiter’in dedigi suydu ve bana cok mantıklı gelmisti. Anne baba olanlarin okula ve okul hayatlarina bakmak gerekiyor. Eger okul, sinif ve öğretmen ile negatif duygulari kodladilar ise ve tetikleniyorlar ise, çünkü kendi okul hayatlari kötü gecmis olabilir, o velileri okula getiremezsiniz. Onlar icin okul kötü anilardan ibarettir.
Birazda psikolojik bir aciklama idi..
Üzücü.
Ve bence değişmeyecek veya cokta çözülecek bir problem degil.
Elimizdeki mevcut potansiyeli degerlendirmeye enerjimizi harcamamiz gerektiğini düşünüyorum.
Seni seviyorum güzel insan.
Dil bilinmediginden dolayı çocuk yaşadıklarını ana dilde aktaramiyor. Akşam çocuk eve gelince bugün okulda ne oldu deyince yaşadıklarını anadilde anlatamiyor. Dolayısıyla aile okulda olup bitenlerden çocuğunun ne yaşadığından haberdar olamıyor ve hersey yolunda gibi bir izlenim ediniyor. Diğer ailelerle ve okulla iletişime geçme ihtiyacı hissetmiyor. Hele birde dil problemi varsa hiç yanaşmıyor.